Afgelopen vrijdag op 5 januari 2018 begon mijn grote avontuur. Om 4:00 stond ik al naast mijn bed, klaarwakker & opgewekt. Ik had er zin! Ik had intense zenuwen verwacht; slapeloze nachten, niet kunnen eten van de zenuwen. Je kent het wel. Zo halverwege de kerstvakantie werd ik heel zenuwachtig. Maar toen het moment echt daar was, was ik gek genoeg heel kalm, rustig, wat er ook zou gebeuren en hoe dit hele avontuur ook gaat lopen… Het maakt mij niet uit. Het is goed. Ik voelde mij niet alsof een halfjaar aan de andere kant van de wereld ga wonen en studeren, maar gewoon alsof je op vakantie naar Spanje gaat. Daardoor viel afscheid nemen mij ook alles mee. Ook de goodbyes, succes, veel plezier berichtjes en lieve woorden die ik de afgelopen tijd van iedereen gehoord hebt, maakte dat ik de sprong beter durf te wagen op de een of andere manier. Ik neem ze mee in mijn rugzak letterlijk en figuurlijk. Waar soms dingen een last op je schouders kunnen zijn, is dit het tegenovergestelde. Het geeft mij moed en vertrouwen. Ik realiseer mij hoe waardevol het is als mensen in je geloven.
En ook al ik ga dit avontuur alleen aan. Ik hoefde de oversteek niet alleen te maken. Ik ben namelijk niet de enige van NHTV die aan NAU gaat studeren. Er is er nog eentje genaamd Nick. Dus we besloten samen te reizen ook al kennen we elkaar nog niet.
Ik heb nog nooit zo’n verre reis gemaakt. Ik ben zelf nog nooit buiten de EU geweest. Gedurende de hele reis voelde ik mezelf net een klein kind die de wereld voor het eerst ziet. Er ging een wereld voor mij open! Alleen dat er kussentje & dekentje lag te wachten op mij in het vliegtuig en er heel veel eten en drinken werd rondgebracht, vond ik al een hele ervaring. Waar dat voor sommige misschien de gewoonste zaak van de wereld is. Vervolgens stapte wij uit in Houston. Dit was zo surreëel. Je stapt het vliegtuig in, in een wereld en vervolgens stapt je uit in een compleet andere. Alles is zo groot, een beetje ouderwets ook en gewoon zo ja Amerikaans! Opeens sta je daar dan in de wereld die je alleen kent uit films.
“Gedurende de hele reis voelde ik mezelf net een klein kind die de wereld voor het eerst ziet.”
Na de overstap in Houston van 4,5u moesten we nog 3 u vliegen naar Phoenix. Alles is echt heel soepel gegaan. Na 24 uur wakker te zijn begreep ik alleen niet dat ik mijn achternaam moest spellen bij de hotel check-in. Nog nooit zo blij geweest een bed te zien. Tevreden ben ik in slaap gevallen. Ik ben in het land van de ongekende mogelijkheden. America watch out!
-Kiki-