Nou dat was het dan. De revalidatie arts belde vandaag en ze gaan mijn traject on hold zetten, omdat mijn belastbaarheid na mijn terugval te laag is om het succesvol af te ronden. Ze hebben drie weken geleden nadat ik instortte het programma aangepast en afgeschaafd naar de basics, maar dat ervaar ik nog als teveel momenteel. Afgelopen vrijdag heb ik besloten een time out te nemen, omdat ik merkte dat het echt niet goed ging en de koek op was. Mijn lichaam bleef enorme alarmsignalen afgeven, wat een teken was voor mij dat ik niet genoeg luisterde. Langer uitstellen ging niet meer; het was nu tijd voor actie. Ik heb alle afspraken van deze week afgezet en mij teruggetrokken in een comfortabel hutje op de hei (b&b van een vriendin). Deze time-out doet me goed, tijd voor mezelf, opladen, in de natuur zijn, slapen en goed eten. Even niets moeten. Er is altijd wel iets anders wat aandacht vraagt en ik verlies mezelf er steeds mee uit het oog. Het traject mag ik later hervatten als ik weer wat sterker en fitter ben. Nu eerst zaak om te kijken waar m’n energie lekken zitten en die te dichten.
Vandaag loopt ook mijn contract af en ga ik ziek uit dienst. Ook al zit ik al bijna twee jaar ziek thuis, toch was dit een veilig vangnet. Ik heb mijn lease auto en laptop ingeleverd en geen vast inkomen meer. Allemaal zekerheden die aan werk gekoppeld waren, die wegvallen. Alles lijkt even op losse schroeven te staan. Geen werk meer, geen revalidatie meer. Vandaag vallen er meerdere dingen samen en hoofdstukken worden afgesloten. Dat is emotioneel, maar ik voel ook opluchting. Ruimte voor nieuwe dingen die kunnen ontstaan. Ik voel langzaam weer wat levensenergie terugkomen en dat stemt mij positief voor wat de toekomst mij gaat brengen.
Het is ook nog een poort dag vandaag, aldus de ontspanningstuin: ’12 januari: de kracht in jezelf vinden en dat gebruiken om jezelf te transformeren.’
Een samenloop van gebeurtenissen die niet direct iets met elkaar te maken lijken te hebben, of toch wel? Vandaag voelt als een nieuw begin. Een schone lei om weer de kracht in mezelf te vinden & te transformeren. Geen werknemer meer, geen revalidant meer, wat overblijft is Kiki. En het mooiste wat je kunt worden, is jezelf.