Bewust leven is altijd al een thema geweest in mijn leven. Je ontwikkelt je alleen en de wereld verandert en daarom neemt dit steeds andere vormen aan.
Als ongeveer zevenjarig meisje besloot ik nooit meer vlees te eten. Ik was altijd al met dieren begaan en mijn ouders waren geen grote vleeseters. Dus met echt vlees eten was ik niet opgevoed. Nadat ik een aflevering van geloof ik radar had gezien (vraag mij niet waarom ik dat op die leeftijd al keek) over hoe varkens geslacht werden, wilde ik het niet meer. Nu is vegetarisch zijn normaal, maar destijds echt nog niet. Ouders van vriendinnetjes hadden geen idee wat ze voor me moesten maken als ik bleef eten en in restaurants stond er meestal alleen geitenkaas salade op het menu. Ook kreeg je mij niet mee naar de Mc Donalds, omdat ik had gehoord dat ze daar bomen voor kapte. De natuur is voor mij altijd al belangrijk geweest en de plek waar ik het liefste mijn tijd doorbracht.
Op de middelbare school wilde ik graag mijn kamer inrichting veranderen. Mijn ouders vonden dit goed zolang ik het zelf zou betalen. Of ik zelf bedacht had dan maar al mijn oude meubilair te gaan verkopen of iemand anders weet ik niet meer. Maar ik heb het Marktplaats account van mijn vader ingepikt (gebruik deze nog steeds hij heeft een nieuwe aan moeten maken haha) en alles te koop gezet. Ik bleek en verborgen talent te ontdekken, want ik verkocht alles. Hier kocht ik via marktplaats en de kringloop nieuw meubilair voor terug. Ook mijn liefde voor vintage en tweedehandskleding werd in deze tijd geboren. In eerste instantie, omdat ik via deze weg veel meer waard voor mijn kleedgeld kreeg. Later groeide dat alleen maar doordat ik meer leerde over de fast fashion industrie. Ook tijdens mijn studententijd heb ik eigenlijk nooit in nieuwe spullen geïnvesteerd. Ik kende de weg op marktplaats en kringlopen al en sprokkelde ook veel spullen bij elkaar via vrienden en familie.
Het was tijdens mijn exchange programma naar Arizona (VS) in 2018 dat ik echt geconfronteerd werd met het gebruik van de enorme hoeveelheid plastic in onze maatschappij. In Nederland viel het mij niet meer zo op en we recyclen alles dus dan is het goed toch? Dacht ik destijds nog. Maar in Amerika was het gebruik van plastic zo extreem dat mijn ogen werden geopend: in fatsoenlijke hotels hadden ze bij het ontbijt alleen maar plastic borden en bestek, tijdens events was alles van plastic, overal kreeg je nog gratis een plastic tasje om aankopen in te doen en de bekertjes om koffie to go mee te halen of water uit te drinken vlogen me om de horen. Ik vond het confronterend omdat ze daar amper recyclen en afval scheidden absoluut niet de norm is. Bij thuiskomst ben ik mij er meer in gaan verdiepen in plastic verbruik en schreef ik mij in voor een ‘september no plastic challenge’. Ook leerde ik daarna meer mensen kennen die Zero Waste leefde (een beweging waar ik daarvoor nog nooit van had gehoord). Het zit nogal in mijn aard om dingen rigoureus aan te pakken; de alles of niets mentaliteit. Dus het bleef niet bij een maand. Ik besloot al mijn plastic gebruik te schrappen, maakte op wat ik nog had, maar kocht niets nieuws meer. Dat was een hele zoektocht, maar dat heb ik denk ik een halfjaar heel strak volgehouden, totdat ik eind 2018 vegan wilde zijn. Vegan en geen plastic bleek een grotere uitdaging dan gedacht. Daar waar ik inmiddels had uitgevonden dat je yoghurt in statiegeld flessen kunt halen op de markt en kaas bij de kaasboer in je eigen bakje, zitten alle plantaardige producten in plastic en zijn deze niet los te verkrijgen. Denk aan vegan burgers bij de supermarkt, plantaardige melk in een pak met een plastic laagje, vegan kaas in plastic verpakking ga zo maar door. Het beide doen heb ik denk ik een week volgehouden totdat ik op mijn kop kreeg van mijn moeder, omdat ik toch wel erg wit en mager begon te zien. Ik realiseerde mij dat goed doen voor de planeet, hoe fanatiek en idealistisch ook bedoeld, wel in balans moet blijven met lief zijn naar jezelf.
Mijn houding hierna begon te verzachten. Eerst was ik ook redelijk fanatiek in mijn directe omgeving, probeerde ik mijn ouders en zusje te overtuigen hetzelfde te doen, maar ik begon in te zien dat dit alleen maar tot weerstand leidde. Je kunt mensen alleen inspireren door het goede voorbeeld te geven, maar ze vervolgens vrij te laten een manier te zoeken die voor hun werkt. Want dat is voor iedereen anders. Geen plastic veranderde eind 2018/begin 2019 in een Zero Waste instelling en ik hielp mijn vriendin van Zero Waste Nederland met het opzetten van de Instagram en geven van workshops. Stellig vegan zijn, werd vegetarisch op een manier die goed voelt voor mij. In plaats van een bepaalde richtlijn te volgen om een label op mezelf te kunnen plakken. Ik ben ‘vegan’, ik leef ‘zero waste’, ging ik opzoek naar een manier van leven die werkt voor mij. Daar waar mijn budget het toeliet koos is voor de meest duurzame optie, met de kennis die ik op dat moment had. Daarnaast at ik zoveel mogelijk plantaardig, maar ook een plakje kaas als dat zo voelde. Want ook die duurzame optie is niet altijd wat het lijkt. Greenwashing was al in opkomst en ik begon mij meer te verdiepen in biologisch, foodprint, co2, transport, lokale productie, eerlijke lonen, waterverbruik etc etc. Zoveel factoren die meespelen om af te wegen wat nu echt ‘de beste’ keuze is, als die überhaupt al bestaat. Dat inzicht maakte mij ook weer milder. Sindsdien doe ik mijn best de beste keuze maken te maken voor mens/dier/planeet, binnen mijn mogelijkheden op dat moment, met de kennis die ik dan heb en dat werkt goed. Ik besloot bewust te leven i.p.v. perse duurzaam. Lees daarover hier meer.
In 2020 ging ik samenwonen en had ik voor het eerst in mijn volwassen leven een heuse tuin. Omdat de corona pandemie uitbrak, we tijd over hielden en allebei een liefde voor groen hebben, werd ons eerste project de tuin opknappen. We vervingen een hoop tegels voor eetbare planten en ik ging mij verdiepen in (moes)tuinieren en bodem leven. Echter veranderde het moestuinieren door kennis die ik vergaarde, maar ook door te zien hoeveel werk en complex een moestuin is, in de interesse in voedselbossen en permacultuur. Over het vergroenen van de tuin schreef ik al een apart blog.
Ook startte ik met een kruidencursus, waarna mijn wandelingen of perceptie op onkruid nooit meer hetzelfde is geweest. Ik leerde meer over de medicinale werking van kruiden, hoe je eigen thee kunt maken, zalfjes en wat er allemaal eetbaar is in je eigen omgeving. Super interessant als je het mij vraagt.
Toen ik ging samenwonen veranderde niet alleen mijn woonomgeving, maar ook mijn dagelijkse inspiratie. Duurzaamheid is iets wat we beide enorm belangrijk vinden en proberen toe te passen in ons dagelijks leven
In december 2021 kochten we ons eerste huis waarna de wens ontstond om dit ook eigen te kunnen maken. Ook dat wilde we graag zo ecologisch en verantwoord mogelijk doen waarna een nieuwe wereld zich opende en de zoektocht begon als huiseigenaren. Maar voor we konden beginnen verbouwen en verduurzamen van ons huis, moest er eerst nog opgeruimd worden.
Word vervolgd…